ابوبصير يار باوفاى حضرت امام جعفر صادق (ع ) مى گويد: در زمان شهادت حضرت صادق (ع ) در مدينهمنوّره حضور نداشتم . پس از مراجعت از سفر، به عنوان تغزيت و تسليت به محضر((امّ حميده))همسر آن حضرت رفتم . امّ حميده وقتى مرا ديد، به شدت گريست و فرمود: ((اىابا محمّد،(11)كاش در هنگام رحلت آن جناب حاضر بودى و مى ديدىكه آن حضرت يكى از دو چشمان مباركش را بست و سپس فرمود: خويشان و اقوام و هر كس راكه به من لطف و محبتى دارد خبر كنيد تا بيايند. وقتى همه به حضور آن جناب رسيدند ودر دور بسترش گرد آمدند، فرمود: هرگز شفاعت ما به كسى كه نمازش را سبك بشمارد واستخفاف به نماز داشته باشد، نمى رسد.))(12) بزرگترين آرزوى ما در آخرت ، شفاعت پيامبر وآل گرامى اش - عليهم صلوة المصلّين - است . بنابراين ، نبايد به نمازمان با بىتوجهى برخورد كنيم و براى آن اهميتى قائل نباشيم ، چرا كه در اين صورت از نعمت بزرگشفاعت محروم مى شويم . بحارالانوار، ج 82، ص 236
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
